فرود مسیح از آسمان

فرود آمدن حضرت روح الله، عیسی مسیح (ع)از آسمان، در آخرالزمان، مورد اتفاق تمام مسلمانان است.بیشتر مفسران این آیه را که می فرماید.«هیچ یک از اهل کتاب (تورات و انجیل)نیست مگر آنکه پیش از مرگ، به او (عیسی)ایمان آورد و او نیز روز قیامت بر آن گواه باشد».(۱)به همین معنا تفسیر کرده اند، مؤلّف کتاب «مجمع البیان»این تفسیر را از ابن عباس و دیگران نقل نموده، می گوید:طبری نیز این تفسیر را پذیرفته است.علامه مجلسی این تفسیر را از امام باقر(ع)روایت کرده است که فرمود:«پیش از قیامت، (عیسی)به دنیا فرود آید و هیچ یک از ملت های یهود و مسیح نماند، مگر آنکه قبل از مرگ به او ایمان آورد و آن حضرت پشت سرمهدی (ع)نماز گزارد».(۲)

روایات فرود آمدن مسیح در منابع شیعه و سنی فراوان است؛ از جمله این روایت مشهور از پیامبر (ص)که فرمود: «چگونه خواهید بود آنگاه که عیسی بن مریم در میان شما فرود آید و پیشوای شما از خود شما باشد».(۳)این روایت را جمعی از علمای اهل سنت، از جمله بخاری و دیگران در باب «فرود آمدن عیسی»آورده اند.(۴)
ابن حماد حدود سی روایت را تحت عنوان «فرو عیسی بن مریم(ع)و روش او»و تحت عنوان «مدت حیات مسیح بعد از فرود»آورده است؛ از جمله روایتی که از پیامبر(ص) نقل شده است:«سوگند به آنکه جانم به دست اوست، به یقین عیسی بن مریم(ع)به عنوان داوری عادل و پیشوای دادگر در میان شما فرود آید.او صلیب را بشکند، خوک را بکشد و مالیات را بردارد، اموال مردم به قدری زیاد شود که دیگر کسی مالی قبول نکند».(۵)
و در همین مأخذ آمده است :«پیامبران به دلایلی با یکدیگر برادرند.آیینشان یکی و مادرانشان مختلف است.نزدیک تر ینشان به من عیسی بن مریم است، زیرا بین من و او پیامبری نیست.او در میان شما فرود خواهد آمد پس او را بشناسید، مردی چهارشانه و سرخ و سفید گونه است، خوک را می کشد، صلیب را می شکند، مالیات را بر می دارد و به جز اسلام آیینی را قبول نمی کند.دعوت او فقط در راستای پروردگار جهانیان است».
در شماری از روایت های ابن حماد به اماکن متعددی به عنوان محل فرود عیسی(ع)اشاره شده است، از جمله قدس شریف، پل سفید بر دروازه ی دمشق، کنار مناره ای در محل دروازه ی شرقی دمشق و دروازه ی لدّ در فلسطین.
براساس این روایات ابن حماد، مسیح پشت سر امام مهدی (ع)نماز می گزارد و هر سال به حج خانه ی خدا مشرف می شود.مسلمانان به همراه او به نبرد با یهود، روم و دجال می پردازند.آن بزرگوار پس از چهل سال زندگی رحلت می کند و مسلمانان پیکر او را به خاک می سپارند.
در روایتی از اهل بیت(ع)آمده است که امام زمان(ع) مراسم دفن او را به طور آشکار و در برابر دیدگان مردم برگزار می کند تا دیگر مسیحیان حرف های گذشته را درباره ی او بر زبان نیاورند و پیکر او را با پارچه ای که دستباف مادرش حضرت مریم (س)است کفن نموده، در قبر مریم در قدس به خاک می سپارند.
با توجه به آیه ی قرآن که:«هیچ کس نیست مگر اینکه به او ایمان آورد»می توان گفت همه ی ملل مسیحی و یهودی پس از نزول مسیح به او ایمان می آورند.شاید فلسفه ی عروج او به آسمان و طولانی شدن عمرش برای ایفای نقش بزرگی است که در مرحله حساس و تاریخی ظهور امام زمان(ع) بر عهده می گیرد تا مسیحیان عالم که احتمالاً بزرگ ترین قدرت جهانی و جدی ترین مانع برپایی حکومت و تمدن الهی حضرت مهدی (ع)اند، از سر راه برداشته شوند.
از این رو طبیعی است که با ظهور مسیح، جهان مسیحیت خرسندی عمیق خود را با برپایی تظاهرات گسترده ی مردمی ابراز نماید و فرود عیسی (ع)را برای خود در برابر ظهور مهدی (ع)برای مسلمانان، موهبتی الهی پندارند و طبیعی است که حضرت مسیح (ع)از کشورهای مختلف آنان دیدار کند و خداوند نشانه ها و معجزه هایی را به دست او آشکار سازد و جهت هدایت تدریجی مسیحیان به اسلام در دراز مدت اقدام نماید.در نتیجه، نخستین نتایج سیاسی فرود مسیح کاهش دشمنی حکومت های غربی نسبت به اسلام و مسلمانان و به گفته ی روایات، انعقاد پیمان صلح و آتش بس بین آنها و حضرت مهدی (ع)خواهد بود.
ممکن است نماز گزاردن مسیح، پشت سر امام مهدی (ع) پس از نقض قرارداد صلح توسط غربی ها و اقدام آنان به جنگ با لشکری انبوه در منطقه باشد و در پی آن مسیح موضع صریح خود را در طرفداری از مسلمانان اعلام و پشت سر حضرت مهدی (ع)نماز گزارد.
اما شکستن صلیب و کشتن خوک، بعید نیست که پس از جنگ غربی ها در منطقه و شکست آنها به دست مهدی(ع) باشد.این نکته نیز قابل توجه است که امواج خروشان حمایت های مردمی از مسیح تأثیر شگرفی بر حکومت های غرب، قبل از نبرد بزرگ آنها با حضرت مهدی (ع) خواهد داشت.
اما ماجرای ظاهر شدن دجال، با توجه به روایات، به احتمال قوی مدتی نه چندان کوتاه، پس از برپایی حکومت جهانی حضرت مهدی (ع)و رفاه عمومی ملت های جهان و پیشرفت حیرت انگیز علوم به وقوع خواهد پیوست.
خروج دجال جنبشی بر اساس لاابالی گری و نشأت گرفته از توطئه ی یهود و همانند جریان «هیپی گری»غربی است که ناشی از عیش و نوش و خوش گذرانی است.البته جنبش دجال یک چشم بسیار پیشرفته و دارای ابعاد عقیدتی و سیاسی گسترده ای است که تمامی ابزارهای علمی روز را در تبلیغات و ترفند هایش به کار می گیرد و یهودیان که در پشت این حرکت قراردارند، از او پیروی کرده، با فریب دختران و پسران جوان آنان را در راستای اهداف خود قرار می دهند و می توان گفت که فتنه و آشوب دجال بر مسلمانان فتنه ای سخت و ناگوار خواهد بود.
در باره ی روایاتی که می گویند:مسیح (ع)دجال را می کشد، باید دقت و بررسی به عمل آورد زیرا این عقیده مسیحیان است که در «انجیل»آنان آمده، در حالی که فرمانروای حکومت جهانی، بنا بر نظر تمامی مسلمانان، حضرت مهدی (ع)است و مسیح (ع)نقش یاور و پشتیبان او را بر عهده خواهد گرفت.در روایات اهل بیت (ع)آمده است که مسلمانان به رهبری حضرت مهدی (ع)دجال را به هلاکت می رسانند.

پیمان صلح بین امام (ع)و غربی ها

از روایات فراوانی که مربوط به این پیمان است، می توان پی برد که محتوای اصلی پیمان، برقراری صلح، عدم تجاوز و همزیستی مسالمت آمیز است.به نظر می رسد هدف امام(ع)، ایجاد بستری مناسب برای فعالیت های خود و برنامه های حضرت مسیح (ع)است تا او بتواند به شکل طبیعی در هدایت ملل غربی گام بردارد، تحولی در عقاید و سیاست های آنان به وجود آورد و انحرافات حکومت ها و تمدن های غرب را بر ملا سازد.از روایات مربوط به این قرارداد می توان فهمید، بین این صلح و صلح حدیبیّه که پیامبر گرامی (ص)با قریش منعقد کرد شباهت زیادی وجود دارد.در صلح حدیبیّه؛ متارکه ی جنگ به مدت ده سال مورد توافق طرفین قرار گرفت و خداوند آن را فتح المبین نامید، اما زمامداران ستمگر قریش این عهد و پیمان را یک جانبه شکستند و از نیّات خود پرده برداشتند و همین عمل آنها، انگیزه ی روی آوردن مردم به اسلام و مجوزّی برای سرکوبی مشرکان گردید.در این صلح نیز غربی ها دست به پیمان شکنی می زنند و از خصلت طغیان و تجاوز خود پرداه بر می دارند.به گفته ی روایات، با یک میلیون سرباز، منطقه را به جنگ و آشوب کشانده، پیکار بزرگی به وجود می آورند که از نبرد آزادی قدس نیز بزرگ تر خواهد بود.از پیامبر (ص)روایت شده که فرمود:«بین شما و روم چهار پیمان صلح برقرار گردد که چهارمین آنها به دست مردی از خاندان هرقل است و سال ها (یا دوسال) به طور انجامد.مردی از قبیله عبدالقیس به نام سؤدد بن غیلان پرسید:در آن روز پیشوای مردم چه کسی خواهد بود؟ فرمود:مهدی از فرزندانم».(۶)
از حذیفة بن یمان منقول است که گفت:«پیامبر خدا(ص)فرمود:بین شما و بنی اصفر (رومی ها با اروپایی ها)صلحی برقرار شود ولی آنها در مدت بارداری زن (یعنی ۹ ماه)به شما خیانت کنند و با هشتاد لشکر از راه زمین و دریا حمله ور شوند.هر لشکر شامل دوازده هزار سرباز است.آنها بین یافا و عکّا فرود آیند. فرمانروای آنها کشتی هایشان را به آتش کشد و به یاران خود گوید:از سرزمینتان دفاع کنید.آنگاه جنگ و کشتار از دو طرف آغاز شود.سپاهیان به کمک یکدیگر بشتابند. حتی کسانی که در حضرموت یمن هستند به یاری شما آیند. در آن هنگام خداوند با نیزه، شمشیر و تیر خود، بر آنها هجوم آورد و به سبب آن بزرگ ترین کشتار در میانشان واقع گردد».(۷)
منعای جمله:«خداوند با نیزه -به آنها هجوم آورد» این است که خداوند مسلمانان را به کمک فرشتگان و امداد غیبی علیه دشمنان یاری فرماید.
در صفحه ۱۴۲ کتاب ابن حماد آمده است:«رومی ها بین صور تا عکّا لنگر اندازند، آن هنگام است که فتنه ها آغاز شود».
همچنین در صفحه ۱۱۵ آن آمده است:«خداوند دو کشتار میان مسیحیان مقدّر نموده که یکی واقع شده و دیگری باقی مانده است».
و نیز آمده است:«آنگاه خداوند، باد و پرندگان را بر ما مسلط کند.پرندگان بال های خود را به صورت آنها بکوبند تا چشمانشان از حدقه درآید.زمین آنها را در خود فرو برد.پس از آن دچار صاعقه و زمین لرزه شده، زمین زیر پایشان گود شود.خداوند صبر کنندگان را یاری کند و آنان را پاداش نیک دهد، همچنان که یاران محمد (ص)را پاداش نیک بخشید و دل ها و سینه هایشان را مالامال از شجاعت و جرئت گرداند».(۸)
چنین به نظر می رسد که هدف غربی ها از پیاده کردن نیرو بین یافا و عکّا یا بین صور و عکّا، چنانچه در این دو روایت آمد، باز گرداندن مجدد فلسطین به یهودیان از یک سو و تعیین قدس به عنوان هدف نظامی جهت توجیه هجوم آنها از سوی دیگر است.
در روایت بعدی می خوانیم که آنان نیروهای خود را در طول سواحل از عریش در مصر تا انطاکیه در ترکیه پیاده می کنند.از حذیفة بن یمان نقل شده که گفت:«پیامبر خدا را پیروزی و فتحی نصیب شود که همانند آن از زمان بعثت وی رخ نداده است.عرض کردیم:ای رسول خدا این فتح و پیروزی برشما مبارک باد، آیا جنگ پایان می یابد؟ فرمود:هرگز، هرگز، سوگند به کسی که جانم به دست اوست، ای حذیفه، پیش از آن، شش حادثه واقع شود… حضرت آخرین آنها را فتنه ی روم یاد کرد که آنها به مسلمانان خیانت کرده و با هشتاد لشکر در فاصله ی بین انطاکیه تا عریش فرود آیند».(۹)
در روایت مربوط به فرود عیسی (ع)آمده است که جنگ در آن زمان پایان خواهد یافت و تأیید این مطلب، جنگ های امروز مسلمانان با رومیان (غربی ها)است که پایان نیافته و نخواهد یافت تا حضرت از پس پرده ی غیبت خارج شده،مسیح از آسمان فرود آید و خداوند ما را بر آنها در مرحله ی طغیان جهانی شان پیروز گرداند.در روایت آمده است که:«در فلسطین دو درگیری با رومیان اتفاق افتد که یکی از آنها «گل چین»و دیگری «درو»نامیده می شود».(۱۰)یعنی جنگ دوم، نابود کننده تر از جنگ اول خواهد بود.
روایت بعدی به این معنا اشاره می کند که نبرد مهدی (ع) با غربی ها جنگی نابرابر است و البته به ظاهر موازنه ی قدرت به نفع آنهاست.از این رو، برخی بُزدلان عرب به آنها می پیوندند و بقیه بی طرف می مانند.ابن حماد به نقل از صفوان در تفسیر این آیه که فرموده است:«شما به زودی به سوی قومی بسیار قدرتمند فراخوانده شوید»می گوید: خداوند عرب ها را در آغاز اسلام به جنگ با کفار دعوت نمود، آنها گفتند:«مال، زن و فرزندان، ما را سرگرم و مشغول داشته است»خداوند فرمود:«شما به زودی به سوی قومی بسیار نیرومند فراخوانده شوید»، آنها بار دیگر در جنگ با روم همان گویند که در آغاز اسلام گفتند آنها تهدید آخر آیه در باره ی آنها تحقق یابد که «خداوند شما را به عذابی دردناک کیفر دهد».(۱۱)
صفوان می گوید:«استادان ما چنین نقل کرده اند که در آن روز گروهی از عرب ها از دین برگشته، مرتد شوند و برخی دیگر دچار تردید شده، از نصرت و یاری اسلام روی گردان شوند».
از دین برگشتگان آنان اند که از رومیان حمایت می کنند و روی گردانان از یاری اسلام، همان افراد بی طرف اند و به دست حضرت بعد از پیروزی بر رومیان، به عذابی دردناک گرفتار شوند.روایتی از ابن حماد نقل شده که، اجر شهیدان این جنگ را معادل پاداش شهدای بدر در کنار پیامیر(ص) می داند:«پیامبر (ص)فرمود:برترین شهیدان در زیر آسمان از آغاز خلقت عبارتند از :هابیل که به دست قابیل ملعون، مظلومانه کشته شد، پس از او پیامبرانی که به دست امت های خود شهید شدند در حالی که برای هدایت آنها مبعوث شده بودند و سخنشان این بود که پروردگار ما خداست و مردم را به سوی او دعوت می کردند، سپس مؤمن آل فرعون و آنگاه صاحب یاسین و بعد حمزه پسر عبدالمطلب و بعد کشتگان جنگ بدر و بعد کشتگان جنگ احد،آنگاه کشتگان حدیبیّه و پس از آن کشته های جنگ احزاب و سپس کشتگان حنین و پس از آن کسانی که بعد از من به دست خوارج طغیانگر و نابکار کشته شوند، بعد از اینها مجاهدان راه خدا…تا آنکه کارزار بزرگ دوم اتفاق افتد که کشتگان آن همچون شهدای بدر خواهند بود؟(۱۲)
شاید عبارت کشتگان حدیبیّه که در روایت وارده شده اشتباه یا اضافه باشد، زیر منابع تاریخی وقوع جنگ یا کشته ای را در حدیبیه درج نکرده اند.
ولی در منابع شیعه به نقل از اهل بیت(ع)آمده است که برترین شهیدان در پیشگاه خدا، یاران سالار شهیدان، امام حسین (ع)و شهیدانی هستند که در رکاب امام مهدی (ع)به قتل می رسند.
درباره ی زمان هجوم اروپاییان به سرزمین های اسلامی، باید گفت که براساس روایات، مدت پیمان صلحی که با غربیان منعقد می گرد هفت سال است اما آنان بعد از گذشت دو سال و به نقل برخی روایات سه سال، خیانت نموده، پیمان شکنی می کنند، چنان که در روایت ابن حماد به نقل از ارطات آمده است:«پس از کشته شدن سفیانی و به غنیمت درآمدن اموال قبلیه ی کلب، صلحی بین مهدی و فرمانروای طغیانگر روم برقرار شود؛ به گونه ای که بازرگانان شما و آنها به کشورهای یکدیگر رفت و آمد کنند.آنها سه سال به ساختن کشتی های خود پردازند (نیروی دریایی خود را مجهز سازند)تا آنکه کشتی های رومیان در سواحل صور تا عکّا لنگر اندازند و آنجا صحنه ی کارزار گردد».(۱۳)
اما در روایتی که قبلاً گذشت، خیانت و نقض پیمان آنها را پس از مدت بارداری زن یعنی بعد از نُه ماه بازگو کرد.والله العالم.

گرایش غربی ها به اسلام

شکست فاحش غربی ها به دست حضرت مهدی(ع)در فلسطین و شام، تأثیر فراوانی بر ملل و آینده ی آن خواهد گذاشت و بی تردید نفوذ کلام، در دنیای غرب، متعلق به مسیح؛ مهدی(ع)و موج افکار مردم اروپا که پشتیبان آن دو بزرگوارند، خواهد بود.موجی که عهده دار براندازی حکومت های کفر پیشه و برپایی حکومت هایی است که با دولت حضرت مهدی (ع)رهسپار غرب می شود و به اتفاق یارانش شهر بزرگ روم، یا شهرهای روم را فتح می کند. برخی از روایات می گویند:او به همراه یارانش با گفتن برخی از این روایات می گویند:او به همراه یارانش با گفتن تکبیر آنها را فتح می نمایند.در روایتی چنین آمده است: «او قسطنطنیه، روم و سرزمین چین را می گشاید».(۱۴)
همچنین آمده است:«او رهسپار سرزمین روم شود و به اتفاق یارانش شهر بزرگ روم را آزاد کند»(۱۵)و اینکه:«شهری که مهدی (ع)در روم فتح می کند، مرکز و کانون سرزمین روم است».(۱۶)
از امام صادق (ع)نقل شده که فرمود:«آنگاه رومیان به دست حضرت اسلام آورند و امام(ع)برای آنان مسجدی بنا کند و مردی از یارانش را نماینده ی خود قراردهد و باز گردد».(۱۷)
از عکرمه و سعید بن جبیر در تفسیر این گفته ی خداوند که «لهم فی الدنیا خزیّ»(یعنی:برای آنان در دنیا خفّت و خواری است)نقل شده که گفت:«مراد شهری در روم است که آزاد گردد».(۱۸)
و در روایتی دیگر آمده است:«شهر رومی را با تکبیر هفتاد هزار تن از مسلمانان آزاد سازد».(۱۹)

پی نوشت ها:

*برگرفته :عصر ظهور، صص۳۱۷-۳۲۶٫
۱٫سوره ی نساء(۴)، آیه ی ۱۵۹٫
۲٫بحارالانوار، ج۱۴، ص۵۳۰٫
۳٫همان، ج ۵۲، ص ۲۸۳٫
۴٫صحیح بخاری، ج۲، ص ۲۵۶٫
۵٫نسخه ی خطی ابن حماد، صص ۱۵۹-۱۶۲، به نقل از صحاح اهل سنت.همین روایت در کتاب بحارالانوار نیز آمده است.
۶٫بحارالانوار، ج ۵، ص ۸۰٫
۷٫نسخه ی خطی ابن حما، ص۱۴۱٫
۸٫همان، ص۱۲۴٫
۹٫همان ، ص ۱۱۸٫
۱۰٫همان، ص۱۳۶٫
۱۱٫همان، ص ۱۲٫
۱۲٫همان، ص ۱۳۱٫
۱۳٫همان، ص۱۴۲٫
۱۴٫بشارة الاسلام، ص ۲۵۸، به نقل از غیبت طوسی.
۱۵٫الزام الناصب، ج۲، ص۲۲۵٫
۱۶٫ملاحم و فتن، ص۶۴٫
۱۷٫بشارة الاسلام، ص۲۵۱، به نقل از بحارالانوار.
۱۸٫نسخه خطی ابن حماد.ص۱۳۶٫
۱۹٫بشارة الاسلام، ص۲۹۷، به نقل از فتوحات مکیه ابن عربی.

نشریه ی موعود شماره ۱۰۱